Thursday, December 4, 2008

si Roma

Minsan may isang dalagang hind marunong mag-ayos ng sarili ngunit siya ay napakatalino. Hindi naging hadlang sa kanya ang kakaiba niyang anyo. Siya ay nagtataglay ng matangos na ilong na nakakaakit, kumikinang na mukha “golden brown” at may malalalim na mata. Bagkus hind man siya gaanong nag-aayos ng sarili, siya ay may busilak na puso at hind nagtatanim ng galit. Madali siyang pakibagayan at masaya kasama. Ang ngalan niya ay si Roma

May isang araw na naglalakad siya sa paaralan at laging gulat ang mga estudyante sa taglay niyang hitsura. Ang iba sa kanila ay natatakot, ang iba naman ay natutuwa. Makalipas ang ilang oras, siya ay nakahanap ng kaibigan. Masyado niya pinahahalagahan ang pagkakaibigan at handa siyang magbigay ng oras para lang makasama ang mga kaibigan niya.

Dumating ang araw na nahulog ang puso niya sa isang kauri niya. Ito ang unang pagkakataon na siya ay mahulog sa taong gusto niya. Hehehe… ^~^ hindi niya malaman ang gagawin niya kung ito ba ay totoo o “infatuation” lamang. Ang mga kaibigan niya ay patuloy sa pagsuporta at pagbigay ng "advise" kaso ayaw niya itong pakinggan. Sabagay hnd rin alam ng kaibigan niya ang tunay niyang nararamdaman. Sinunod niya ang puso niya at sa huli siya rin ang nasaktan. Aw aw aw!

Ika nga sa huli ang pagsisisi at mainam na rin iyon sa kanya sapagkat natuto na siya at namulat sa katotohanan. Hehehe ^^

Ngayon, masaya na siya sa buhay niya at nakita na niya ang halaga ng mga kaibigan niya…

Wednesday, December 3, 2008

if i could turn back time....

When can I go back to the time when tying knots is my only problem and licking an ice cream is the solution?

It’s been years of existence and as time ticks, it seems to be so precious. I remembered the time when I was only in my elementary school days, when my biggest problem was wearing my socks and it must be in alignment. Everything was easy back then and sure it was whenever there was someone who tried to bully me, I was at ease for there is someone to look for me and guide me – my mother.

The second hand of the clock again ticked and I was in my high school days. I reminisced the days when my only problem was to cope up with my studies and to maintain an A+ in all my subjects. Although I was in solitude in those times but in every single minute I never felt the loneliness. Staying at home was the greatest comfort ever.

The clock again ticked and I could notice that my interests are changing. The environment seems to change and everything else does. It is hard to be alone somewhere in the middle of the school. I need to find new friends who are true not just typical friends. And sure enough I found them and they are there to lift me up.

In this current life, toys, grades, accessories are not the problems anymore. It is beyond those that bare eyes can see and the solution to this problem is far beyond imagination not easily can be solved by a delectable ice cream.